Thuis...
Door: Tessa
Blijf op de hoogte en volg Tessa
21 Oktober 2016 | Nederland, Arnhem
Ik ben de dagen kwijt, de tijden en de data...De laatste weken stonden in het teken van mensen ontmoeten. Datgene waar ik veel behoefte aan had. Er zijn zoveel dingen gebeurd, hebben zoveel gezien, dat wilde ik graag persoonlijk delen met anderen.
Voordat het zover was hebben we nog zeker genoten van het mooie Europese landschap. Bijvoorbeeld de Pyreneeën; de Kloof van Kakaouta. 3 km lang, alleen te voet bereikbaar en soms maar 3m breed. Hier heb ik mijn cursus fotografie goed kunnen oefenen, wat een hoop watervallen en mooie invallen van de zon. Het was veel klim- en klauterwerk, iets wat de kinderen tegenwoordig erg goed afgaat. Fijn! Vallen ze die avond dan ook lekker in slaap...!
Voordat we Menno en Annemiek en hun (inmiddels) 3 kinderen vinden in I'le D'oloron, bij Bordeaux beklimmen we nog de hoogste duin van Europa. Dune du Pilat, bij Arcachon. Lekker zacht zand, 'bijna net zo als in de woestijn' merkt Lois op! Hier kan je wel 5 meter naar beneden springen en dan nog lekker zacht landen. Je kan de duin ook als glijbaan gebruiken! Dan wel 's avonds even de broekzakken legen voordat je alles binnen hebt liggen!
De dagen samen met Menno en Annemiek zijn heerlijk. De kinderen spelen, de volwassenen praten (en drinken biertjes ;)) En dat 3 dagen lang! Ook zeilen we nog een mooi stuk met ze mee. Vanaf I'le d'oloron varen we mee naar Royan, een flink stuk. We varen dan ook 10 uur lang. Helaas is er niet heel veel wind waardoor we soms moeten motoren. Gelukkig kan op sommige momenten het mooiste zeil erop, de spinnaker. Met een rustige, lange deining kabbelen we lekker door. Doordat de zee rustig is heeft iedereen het naar de zin. Eenmaal in Royan aangekomen was het bedtijd voor de kinderen. We hebben met z'n negenen aan boord geslapen en wel tot kwart voor 8! Alles aan deze actie was tot nu toe geslaagd. Toen de terugreis nog, want onze camper stond nog op I'le D'oloron... 80 km terug. 2x een uur met de bus met een overstaptijd van 7 minuten, de laatste 15 km moesten we nog zien hoe dat ging...taxi/liften Insjallah!
Bij de laatste halte moesten Jorre en ik wakker gemaakt worden...Op zoek naar een taxi. 'Nee die zijn hier niet echt, als ze er wel zijn is het erg duur...' Oh, dan maar liftend proberen. Eenmaal bij de grote weg ging het verkeerslicht direct op groen. Donmar had Jorre op zijn nek en de 2e auto stopte meteen! een citroen C1, aj past dat. Jahoor alle bagage kinderen en wij allemaal op de achterbank! een kwartier later stonden we naast de camper. Helaas met een bon onder de ruitenwisser...die zien we vanzelf thuiskomen...Het was een geslaagde reis!
(de aankomst op de jachthaven was voor Jorre even schrikken. We zouden Menno en Annemiek op de boot ontmoeten, er niet bij vertelt dat het hun boot was en niet de Vios...wat een verdriet kan zo'n klein kereltje hebben...Gelukkig maakte de ontmoeting met Hidde (3,5 jaar) alles weer goed!)
Na een paar dagen flink doorrijden (voor zover dat gaat op de Franse binnenwegen, we betalen namelijk een godsvermogen aan tol met onze vrachtwagen...45min koste ons al 40 euro 1 euro per min) komen we aan in val de Loire, de vallei met de kastelen. We bezoeken kastelen, het museum van Leonardo da Vinci en de leuke centra van verschillende dorpjes. we rijden dan ook zo'n 30 km per keer. 's ochtends een activiteit, 's middag rijden naar een ander dorpje dan misschien nog even het centrum in kijken wat er te doen is en dan de volgende ochtend weer een activiteit. Zo heeft zich dit enkele malen herhaald!
Zo zijn we ook een keer op een camperplek beland waar duizenden kraanvogels leven. Het is een aangelegd meer, in 1973 om de aan- en afvoer en waterpeil te kunnen regelen in het omgelegen gebied.Dit hebben die slimme vogels gevonden als tussenstop voor de lange reizen die ze maken. De beste tijd om daar te zijn is in oktober/november en in maart/ april komen ze nog eens langs! Precies op tijd dus.
De laatste week brengen we samen door met de ouders van Donmar. Zij zijn met hun camper richting Luxemburg gereden. Daar hadden we een plek afgesproken en hebben we elkaar zowaar gevonden! De kinderen konden niet wachten om opa en oma weer te zien. En wat was het fijn om aan je eigen opa en oma je bed, je nieuwe sloffen en schoenen, de mooie schelpen, het zachte woestijnzand etc te laten zien. En voor ons natuurlijk ook. Het was fijn om een langere tijd samen te zijn, dan is er tijd om bij te praten en het camperen mee te maken.
We maken korte ritjes, bezoeken leuke stadjes, bossen, grotten en een steenkoolmijn. We wandelen, bakken appeltaarten, brood boven een kampvuur (midden op een parkeerterrein...) gaan lekker uiteten en praten, praten en nog eens praten. En we drinken natuurlijk biertjes, uiteindelijk komen we in de Ardennen uit. Daar hebben ze lekkere biertjes!
Na een week zijn we ineens zo dicht bij Nederland. 15 km onder Maastricht. Toen roken we de stal....Op naar huis. de laatste stop is Brunsum, zuid-Limburg, mooi bos met een lekker restaurant...
Maar vanochtend was het dan toch echt tijd om afscheid te nemen. de laatste keer ontbijten, de afwas, opruimen en alles vast zetten. De laatste boswandeling, speelgoed uitzoeken voor in de cabine en zwaaien naar opa en oma. Zij gaan nog een weekje door, wij gaan naar huis.
Met gemengde gevoelens.
Eenmaal thuis werd alles met luid lachen en roepen bekeken, 'mijn bed staat er nog!' 'en mijn eend-knuffel' 'kijk de verkleedkleren zijn er ook nog!' 'ooh onze 'water'wc....!' (die in de camper is een droog toilet, doortrekken is dus heel speciaal!!) Enzovoort!
Reizen is mooi, thuiskomen ook!
veel liefs van ons!
ps: Eigenlijk was de reis was een test-reis voor 'het echte Afrika', in Namibie en omstreken. De camper is cum-laude geslaagd! Geen onvertogen woord en (bijna) alles is perfect. Deze testreis voelde voor ons beter om eerst te maken, achteraf gezien was dit niet nodig geweest. De camper heeft onze volste vertrouwen gewonnen! Wij zijn nog niet klaar!
Voordat het zover was hebben we nog zeker genoten van het mooie Europese landschap. Bijvoorbeeld de Pyreneeën; de Kloof van Kakaouta. 3 km lang, alleen te voet bereikbaar en soms maar 3m breed. Hier heb ik mijn cursus fotografie goed kunnen oefenen, wat een hoop watervallen en mooie invallen van de zon. Het was veel klim- en klauterwerk, iets wat de kinderen tegenwoordig erg goed afgaat. Fijn! Vallen ze die avond dan ook lekker in slaap...!
Voordat we Menno en Annemiek en hun (inmiddels) 3 kinderen vinden in I'le D'oloron, bij Bordeaux beklimmen we nog de hoogste duin van Europa. Dune du Pilat, bij Arcachon. Lekker zacht zand, 'bijna net zo als in de woestijn' merkt Lois op! Hier kan je wel 5 meter naar beneden springen en dan nog lekker zacht landen. Je kan de duin ook als glijbaan gebruiken! Dan wel 's avonds even de broekzakken legen voordat je alles binnen hebt liggen!
De dagen samen met Menno en Annemiek zijn heerlijk. De kinderen spelen, de volwassenen praten (en drinken biertjes ;)) En dat 3 dagen lang! Ook zeilen we nog een mooi stuk met ze mee. Vanaf I'le d'oloron varen we mee naar Royan, een flink stuk. We varen dan ook 10 uur lang. Helaas is er niet heel veel wind waardoor we soms moeten motoren. Gelukkig kan op sommige momenten het mooiste zeil erop, de spinnaker. Met een rustige, lange deining kabbelen we lekker door. Doordat de zee rustig is heeft iedereen het naar de zin. Eenmaal in Royan aangekomen was het bedtijd voor de kinderen. We hebben met z'n negenen aan boord geslapen en wel tot kwart voor 8! Alles aan deze actie was tot nu toe geslaagd. Toen de terugreis nog, want onze camper stond nog op I'le D'oloron... 80 km terug. 2x een uur met de bus met een overstaptijd van 7 minuten, de laatste 15 km moesten we nog zien hoe dat ging...taxi/liften Insjallah!
Bij de laatste halte moesten Jorre en ik wakker gemaakt worden...Op zoek naar een taxi. 'Nee die zijn hier niet echt, als ze er wel zijn is het erg duur...' Oh, dan maar liftend proberen. Eenmaal bij de grote weg ging het verkeerslicht direct op groen. Donmar had Jorre op zijn nek en de 2e auto stopte meteen! een citroen C1, aj past dat. Jahoor alle bagage kinderen en wij allemaal op de achterbank! een kwartier later stonden we naast de camper. Helaas met een bon onder de ruitenwisser...die zien we vanzelf thuiskomen...Het was een geslaagde reis!
(de aankomst op de jachthaven was voor Jorre even schrikken. We zouden Menno en Annemiek op de boot ontmoeten, er niet bij vertelt dat het hun boot was en niet de Vios...wat een verdriet kan zo'n klein kereltje hebben...Gelukkig maakte de ontmoeting met Hidde (3,5 jaar) alles weer goed!)
Na een paar dagen flink doorrijden (voor zover dat gaat op de Franse binnenwegen, we betalen namelijk een godsvermogen aan tol met onze vrachtwagen...45min koste ons al 40 euro 1 euro per min) komen we aan in val de Loire, de vallei met de kastelen. We bezoeken kastelen, het museum van Leonardo da Vinci en de leuke centra van verschillende dorpjes. we rijden dan ook zo'n 30 km per keer. 's ochtends een activiteit, 's middag rijden naar een ander dorpje dan misschien nog even het centrum in kijken wat er te doen is en dan de volgende ochtend weer een activiteit. Zo heeft zich dit enkele malen herhaald!
Zo zijn we ook een keer op een camperplek beland waar duizenden kraanvogels leven. Het is een aangelegd meer, in 1973 om de aan- en afvoer en waterpeil te kunnen regelen in het omgelegen gebied.Dit hebben die slimme vogels gevonden als tussenstop voor de lange reizen die ze maken. De beste tijd om daar te zijn is in oktober/november en in maart/ april komen ze nog eens langs! Precies op tijd dus.
De laatste week brengen we samen door met de ouders van Donmar. Zij zijn met hun camper richting Luxemburg gereden. Daar hadden we een plek afgesproken en hebben we elkaar zowaar gevonden! De kinderen konden niet wachten om opa en oma weer te zien. En wat was het fijn om aan je eigen opa en oma je bed, je nieuwe sloffen en schoenen, de mooie schelpen, het zachte woestijnzand etc te laten zien. En voor ons natuurlijk ook. Het was fijn om een langere tijd samen te zijn, dan is er tijd om bij te praten en het camperen mee te maken.
We maken korte ritjes, bezoeken leuke stadjes, bossen, grotten en een steenkoolmijn. We wandelen, bakken appeltaarten, brood boven een kampvuur (midden op een parkeerterrein...) gaan lekker uiteten en praten, praten en nog eens praten. En we drinken natuurlijk biertjes, uiteindelijk komen we in de Ardennen uit. Daar hebben ze lekkere biertjes!
Na een week zijn we ineens zo dicht bij Nederland. 15 km onder Maastricht. Toen roken we de stal....Op naar huis. de laatste stop is Brunsum, zuid-Limburg, mooi bos met een lekker restaurant...
Maar vanochtend was het dan toch echt tijd om afscheid te nemen. de laatste keer ontbijten, de afwas, opruimen en alles vast zetten. De laatste boswandeling, speelgoed uitzoeken voor in de cabine en zwaaien naar opa en oma. Zij gaan nog een weekje door, wij gaan naar huis.
Met gemengde gevoelens.
Eenmaal thuis werd alles met luid lachen en roepen bekeken, 'mijn bed staat er nog!' 'en mijn eend-knuffel' 'kijk de verkleedkleren zijn er ook nog!' 'ooh onze 'water'wc....!' (die in de camper is een droog toilet, doortrekken is dus heel speciaal!!) Enzovoort!
Reizen is mooi, thuiskomen ook!
veel liefs van ons!
ps: Eigenlijk was de reis was een test-reis voor 'het echte Afrika', in Namibie en omstreken. De camper is cum-laude geslaagd! Geen onvertogen woord en (bijna) alles is perfect. Deze testreis voelde voor ons beter om eerst te maken, achteraf gezien was dit niet nodig geweest. De camper heeft onze volste vertrouwen gewonnen! Wij zijn nog niet klaar!
-
22 Oktober 2016 - 09:11
Joris:
Goed om te lezen dat jullie weer goed zijn thuis gekomen! Ben benieuwd naar alle verhalen! -
24 Oktober 2016 - 13:56
Caroline:
Wat fijn dat jullie weer thuis zijn! We hebben jullie gemist en vooral Lois in de groep! Maandag is Lois nog vrij ivm een studiedag, zou toch vervelend zijn als je voor een dichte deur komt te staan.
Ik ben benieuwd naar alle verhalen, het was erg leuk om het on-line te volgen maar live is toch leuker!
Tot volgende week. -
27 Oktober 2016 - 16:13
Jos En Theo Kraan:
Beste Domar en Tessa,
Fijn dat jullie zo hebben genoten en goed om de wagen te hebben getest. Technische problemen zijn Afrika nooit onoplosbaar, maar hoe minder hoe meer plezier aan de reis. We hopen voor jullie dat de reis overland naar Namibië en contreien niet ver weg meer is. Als we weer eens met ons campertje in de buurt zijn, kijken we wel of we 'jullie wagen onder de brug zien staan'. We melden ons dan wel.
Voor nu veel plezier hier en begin alvast met de voorbereidingen☺.
Groeten van Jos&Theo -
31 Oktober 2016 - 16:00
Jolanda Peelen:
Super mooi verhaal. Welkom thuis......En welkom op de klimop...
Tot morgen!
Groet Jolan -
31 Oktober 2016 - 16:01
Jolanda Peelen:
Super mooi verhaal. Welkom thuis......En welkom op de klimop...
Tot morgen!
Groet Jolan -
31 Oktober 2016 - 16:01
Jolanda Peelen:
Super mooi verhaal. Welkom thuis......En welkom op de klimop...
Tot morgen!
Groet Jolan -
31 Oktober 2016 - 16:00
Jolanda Peelen:
Super mooi verhaal. Welkom thuis......En welkom op de klimop...
Tot morgen!
Groet Jolan
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
