Allaaaaah al Akbar!

"Mama, hoe oud is Allah?", "Waarom bidden mensen?", "Wat zeggen ze dan tegen Allah?" "Waarom moeten de moslims hun handen wassen voor het bidden?" "Ik zie een moskee!" ( meestal is Jorre de eerste die er een ziet!) "Waarom moeten moslims zo vaak bidden?" Jorre ziet voor het eerst een vrouw in burka lopen: "Ieieieh, een 'pook'!" "Hoor je mama, Allah roept weer om te gaan bidden!" Vrijdagmiddag 5 uur; Lois en Jorre zingen mee: "Allaaaah al Akbar".
We komen er achter dat elk dorpje dat we passeren wel een moskee heeft. De een nog groter en mooier dan de ander. En wat een vragen hebben de kinderen. Nu kunnen ze al best veel vertellen over de islam. (Al kan in niet op alles een antwoord geven...)

Er zijn inmiddels weer heel wat kilometers verstreken. Off road, on road en in woestijn. We beleven vanalles, hieronder een beschrijving:

Na onze pauze van 3 dagen bij camping Zebra zijn we door gereden richting Ouarzazate, dat hebben we niet in 1 dag gehaald. Mooie route gereden, bij een natuurlijke brug gespeeld (schildpadden gezien), en collen beklommen. Het had flink geregend dus de weg was slecht, soms was het het zelf zoeken naar de weg. Dan was het overspoeld door een rivier.
Na 2 dagen rijden aangekomen bij een groot stuwmeer. Er was zelfs een strandje waar je met de auto kon komen! Dat is leuk, daar gaan we staan, dat lukt vast wel... Zoekend naar een mooi plekje zagen we wat sporen richting het water...Boem vast! We zakten wel een halve meter weg in de modder! (zie foto!) F*ck...dat ging wel heel snel, en nu? Het was 2 uur 's middags, redelijk warm (35 graden) en we hadden al eten voor die avond én ochtend. Niets aan de hand dus. Graven maar!! Eindelijk konden Donmar en Jorre hun grote scheppen gebruiken, Lois wilde ook helpen met het kleine zand schepje. Ze was snel uitgekeken met graven, ze wilde er wel een druipkasteel van maken! (zo blubberig was het) Graven is dan toch echt iets voor mannen! Maargoed, banden leeg, modder weggegraven, stenen neerleggen, midden- en achterspare erin (dit zorgt ervoor dat alle banden even snel draaien ongeacht de belasting.) en gassen maar! Na 2 keer waren we weer los. Het geheel heeft nog geen half uur geduurd! Toch maar een ander plekje een stuk verderop opgezocht. Zo hebben we ook maar weer meegemaakt.
Toen ons kleine rubberbootje opgeblazen en lekker gevaren. Blijkt dat in de stuwmeren van Marokko best grote schildpadden leven! Gaaf joh.

Op naar de volgende bezienswaardigheid, de Dades- en Todrakloof. Dat is een rondje van bijna 200 km, waarvan ongeveer 70 km piste (onverharde weg).
In Nederland hadden we hiervan allerlei spectaculaire filmpjes gezien. Smalle wegen, bulkende rivieren over de weg, overhangende rotsformaties....Helaas...niets van dit alles. Doordat we in de droge tijd zitten was de rivier een suf stroompje, waardoor de weg heel breed was en de overhang prima te passeren.
De weg verder was goed, veel kleine dorpjes gepasseerd (met elk soms wel meerdere moskeeën), na het laatste dorpje hield het asfalt op en begon het avontuur (lees gehobbel ;)) weer. Uiteindelijk een mooie rivierbedding gevonden om te overnachten. Die avond zijn er wel 5 lokalen langs geweest om te vertellen dat de rivier gaat overstromen en dat we niet veilig staan! Waaronder een Berberse schaapsherder die we niet konden verstaan, hij vertelde het wel heel grappig. Met heel veel armen en benen en woesjgeluiden! Ook vond hij onze camper wel interessant. Hem binnen uitgenodigd en heeft een paar aardappels meegegeten. Lois en Jorre hebben de hele tijd met open mond naar hem zitten kijken! Binnen 5 minuten was hij weer weg, wat een wervelwind was deze man. In de wervelwind heeft hij nog een krukje meegekregen en een fles water.
De volgende dag op de top van de berg (+/- 2700m ) wat filmpjes en een fotoshoot gedaan. Leuk voor in het fotoboek. Mooie uitzichten weer.
Op naar de Todrakloof, hopelijk is die wat spectaculairder.
Onderweg langs de dorpjes waar we inmiddels weer doorheen reden waren wat opdringerige mensen en kinderen. Doordat je niet zo snel kun rijden door het gehobbel kunnen ze achterop de auto klimmen en een stuk meerijden...(Achterlicht hierbij verbogen...)
De Todrakloof is inderdaad grootser dan de Dadeskloof, daarmee ook toeristischer...Hier ook weer leuke foto's gemaakt.
's Avonds een fijne camping gevonden met een heerlijke douche!
Goed, Dades- en Todrakloof ook gezien, afgevinkt en nu?
Op naar de woestijn!
Maar eerst nog de allermooiste off road route die onze Duitse vrieden hebben gevonden. 5 sterren heeft de route. 119 km, waarvan 113 km piste...Hij gaat over bergen, maar ook over vlaktes. We zijn benieuwd. De foto's die zij gemaakt hebben zijn veelbelovend!
En alles klopte! De waypoint die ik in de navigatie had gezet, de mooie uitzichten, gelukkig viel het gehobbel mee omdat veel piste vlakke steenslagwegen waren! Het enige wat niet klopt is dat wij er 2 dagen over deden en zij maar 1 dag...

Van Paul (eigenaar camping Zebra) weten we dat er in de bergdorpjes vooral behoefte is aan kleding. In samenspraak met Lois en Jorre hebben we een tas met weggeef kleding gemaakt. Sommige kleding wilden ze wel weggeven, andere dingen niet. Nu maken we er steeds andere mensen en kinderen blij mee. Dit is erg leuk om te doen. Het is een druppel op een gloeiende plaat, maar het is mooi om te zien hoe Jorre zijn 'krokodillenshirt' aan een ander klein jongetje geeft. En dat die er dan zo blij mee is. ("maar m'n brandweershirt geef ik echt niet weg hoor!")
Zo hebben we al best veel mensen blij gemaakt!

Eenmaal weer op de 'grote' weg gekomen zijn we ook gelijk maar door gereden naar de woestijn. Het dorpje Merzouga ligt is een ver zuid-oost puntje van Marokko. Hier is een woestijn van 5 km breed en 50 km lang. Als je hier in verdwaalt hoef je alleen maar een duin te beklimmen en zie je de bewoonde wereld al. Dat klinkt wel fijn/veilig. (het blijft toch een testvakantie voor het 'echte' Afrika) Hier kun je ook tochten op een dromedaris maken en overnachen in een Berbertent. Dat klinkt leuk!

30-8-2016: Hieperde piep hoera! Ik ben jarig, 33 jaar en ik ben in de woestijn. Het is 45 graden en ik heb het warm...'s ochtends cadeautjes uitgepakt en lekker ontbeten. In de namiddag heeft Donmar voor ons een zo'n dromedaristocht voor ons geregeld. Om een uur of 5 vertrekken we. Die dag hebben we verder niet zo heel veel gedaan, in het badje, uit het badje, in het badje, uit het badje....Mama, wanneer gaan we nou?
welke knuffels neem je mee als je een nachtje in een andere tent gaat slapen, welke pyjama, tandenborstel niet vergeten. "moeten we geen slaapzak meenemen?" "slapen jullie ook bij ons?" "hoe groot is die tent?" "wat gaan we dan eten?" enz enz.
Aaah best spannend, nu echt opstappen op die beesten. Dat doen ze raar zeg. Eerst de achterpoten omhoog. Dan val je er bijna vanaf.
De tocht was leuk, niet echt confortabel maar een hele ervaring. Helaas stak er een windje op. Het was wat bewolkt bij de zonsondergang. Na anderhalf uur hobbelen waren we er. (bleek dat we de woestijn waren doorkruist, we waren inmiddels aan de anderen kant.) Ook waren we niet de enige. Denk je dat je iets speciaals doet, ook hier is toerisme...
Het eten was lekker, al duurde het net iets te lang voor Jorre, die was inmiddels in slaap gevallen. De tent erg knus, en de temperatuur erg warm. Doordat het bewolkt was koelde het nauwelijks af. Het was een rommelige nacht, Jorre wakker (die wilde het eten dat hij gemist had), Lois wakker enz...
Zonsopgang was deels bewolkt en windstil. Het was een fijne terugtocht en een fijne verjaardag.
Onze laatste ochtend leuk in het zand gespeeld met de camper. Tegen alle adviezen in! De jongens van de camping (beheerders) vonden het wel interssant. We hebben leuke filmpjes gemaakt en hoefden deze keer niet te graven! Eentje staat op facebook van Donmar.
Als souvenir hebben we flessen met zand meegekregen! Super leuk, om op school ook te laten zien en voelen!
Goed, woestijn: Been there, done that, next!

Richting kust. Groot aantal kilometers nu over het asfalt. Uit de warmte.
Wie weet gaat het dan ook beter met mijn buik, ik blijf last hebben van reizigersdiaree...Al meer dan een week.
Bij een camping gevraagd naar een dokter in het dorp. Die kwam een kwartier later al langs bij de camper! Hij schreef wat op een briefje, met dat briefje naar de apotheek in het dorp... Op hoop van zegen!
Het lijkt erop dat hij een paardemiddel heeft voorgeschreven! Dit werkt veel beter dan die zwarte Norit!
Nu richting Marrakesh, de routes zijn hier ook mooi. De wegen zijn iets beter. De dorpjes iets uitgebreider, met meer keus uit voedsel. Het lijkt wel of het hier wat meer ontwikkelt is. We hebben zelfs croissantjes gevonden!
Vandaag in Oukameden, een skioord in Marokko... Het waait en het regent, de temperatuurmeter staat op 8 graden... Dat is wel weer koud! Voor het eerst de lange broek aan sinds ons vertrek 7 weken geleden!

Morgen naar Marrakesh (het wordt daar komende dagen ook weer 38-39 graden...) Daarna naar Essaouira, lekker golfsurfen en een hamam pakken...We gaan zien wat de komende dagen ons brengt!

Verder doet de camper het nog steeds goed, de wagen kan echt alles!

Vanaf morgen start voor Lois ook weer haar school, ze wil vanaf nu elke dag les van mij....Maar ze wil geen werkjes doen, want dat is saai. Nou dan gaan we toch lekker spelen met onze ganzenbord, getallenlijn en uitgeknipte letters! "Dan ben jij de juffrouw, mama, en ik het schoolkind!" "En Jorre de baby want de is nog geen 4!"

groetjes van ons.